Wydajność jest aktualnie jednym z najważniejszych parametrów w przemyśle wentylacji, klimatyzacji i grzejnictwa. Według nowych standardów energetycznych, które weszły w życie 26 stycznia 2006 r., wydajność powinna wynosić 13 SEER (Seasonal Energy Efficiency Ratio – współczynnik sezonowej wydajności energetycznej urządzeń klimatyzacyjnych). Oznacza to, że nowe lub zastępowane urządzenia HVAC będą jeszcze skuteczniejsze od poprzedników, choć czynnik ten – mimo że przynosi znaczne korzyści – nie jest jednak ekonomicznie tak ważny, jak koszty eksploatacji.
Zmodernizowane zespoły HVAC są znacznie bardziej wydajne od swych poprzedników dzięki wprowadzeniu przepisu, zgodnie z którym wydajność powinna wynosić 13 SEER
Obecnie segment rynku zajmujący się wytwarzaniem nie skupia się w dostatecznym stopniu na szansach płynących z unowocześnień i modernizacji. Większe zaangażowanie środków finansowych w zakup wydajnego sprzętu produkcyjnego zamiast w urządzenia HVAC, które usprawniają i modernizują projekty, prawie zawsze podwyższa ogólne koszty wytworzenia produktu.
Rzeczywisty koszt energii
Najbardziej rozwojowi wytwórcy są bardzo wyczuleni na tzw. składowe koszty energii każdego wytwarzanego przez nich komponentu. Najlepsi specjaliści z tej branży mogą dokładnie przewidzieć ilość energii potrzebną do realizacji procesu produkcyjnego (zużywaną przez poszczególne urządzenia), co w rezultacie pozwala znacznie bardziej precyzyjnie określić wielkość środków finansowych, których zdobycie jest niezbędne do realizacji procesu produkcyjnego.
Obowiązujące obecnie trendy rynkowe dotyczące wykorzystywania naturalnych gazów i energii elektrycznej powinny być brane pod uwagę jako główny czynnik podczas bilansowania kosztów zakładów przemysłowych, aby zwiększyć wydajność energetyczną. Wysokie koszty wytwarzania sprawiają, że konieczne jest utrzymywanie możliwie najwyższej wydajności (na każdym z poszczególnych etapów produkcji) i jednocześnie stymulują do bliższego, uważnego przyjrzenia się systemom grzejnictwa, klimatyzacji i wentylacji. Pozwoli to w rezultacie odkryć i wykorzystać wszystkie możliwości zakładu produkcyjnego.
Początkiem tego procesu może być edukacyjna działalność wytwórców i dostawców skompresowanego powietrza. Promują oni koncepcję tzw. trzeciej przydatności w prawie każdym zakładzie produkcyjnym, dotyczącą kosztu sprężonego powietrza. Sprężone powietrze jest składową procesu wytwarzania. Bez niego większość zakładów przemysłowych praktycznie nie mogłaby niczego wyprodukować. W przypadku jakichkolwiek kłopotów ze sprężonym powietrzem zadania inżynierów sprowadzałyby się do kontrolowania nieszczelności i instalowania bardziej wydajnych kompresorów.
