Maria Szurlej, specjalista w dziale badań i rozwoju w firmie ORLEN OIL
Dobry smar powinien z jednej strony zapewnić jak najlepsze własności ślizgowe lub toczne w łożysku, a z drugiej charakteryzować się jak najmniejszym i jak najmniej zależnym od czynników zewnętrznych oporem przepływu podczas dostarczania go do tego łożyska.
Dobór smaru do centralnych układów smarowania to bardzo złożony problem. Na etapie projektowania układu istotna jest znajomość klasy konsystencji, lepkości strukturalnej, własności tiksotropowych smaru, a także zależności tych parametrów od temperatury. Jeśli chcemy dobrać/zmienić smar w istniejącym już układzie, należy przyjrzeć się jego parametrom (długości i średnice rur, moc pomp) oraz właściwościom dotychczas stosowanego smaru (np. penetracja, graniczne naprężenie ścinające, krzywa płynięcia, ciśnienie przepływu).
Przy zmianie smaru konieczne jest sprawdzenie mieszalności smarów. Jeśli nie są one kompatybilne, może dojść m.in. do znaczących zmian w klasie konsystencji, stabilności mechanicznej, temperaturze kroplenia. Mieszanina niekompatybilnych smarów może nie redukować odpowiednio tarcia, co prowadzi do przegrzania oraz potencjalnej awarii łożyska. W przypadku automatycznych systemów smarowania może dojść do zatkania przewodów lub zaworów dozujących, a w konsekwencji do awarii.
Nawet jeśli nie ma problemu niekompatybilności, zawsze warto przeprowadzić testy w odniesieniu do nowo wprowadzanego smaru.
