Dzisiejsze zakłady produkcyjne bywają wyposażone zarówno w wysoko zaawansowaną robotykę, jak i przestarzałe rozwiązania, o znacznym zużyciu technicznym. Zadaniem personelu zakładowego jest utrzymanie ich wszystkich w ruchu oraz sprawienie, by działały jako jedna całość, co może być wyzwaniem, szczególnie gdy budżety są ograniczone, a wymagania rynku rosną. Temu wyzwaniu można jednak sprostać dzięki nowemu spojrzeniu na realizowane procesy oraz zastosowaniu nowoczesnych technologii.
Większość inżynierów pracujących obecnie w zakładach produkcyjnych doświadczyła w swojej karierze co najmniej jednego epizodu transformacyjnego, związanego np. z wdrożeniem zasad Lean Manufacturing czy rozwiązań mobilnych. Obecnie nadchodzi czas jeszcze większych, przełomowych zmian, zaś ich tempo będzie rosło nawet pomimo zwalniającego tempa wzrostu produkcji.
Aby pozostać konkurencyjnymi, przedsiębiorstwa produkcyjne muszą być sprawne, odporne na zawirowania rynku oraz precyzyjnie dostosowywać się do zmieniających się potrzeb odbiorców, przy jednoczesnej minimalizacji przestojów. Ponadto muszą eliminować marnotrawstwo, nieefektywność i opóźnienia w realizacji kontraktów. Tylko w ten sposób będą mogły skoncentrować się na sprawach najważniejszych, czyli realizacji potrzeb rynku i opracowywaniu nowych produktów. Rosnąca konkurencja sprawia, że jest to ważniejsze niż kiedykolwiek przedtem.
Zasoby zakładowe muszą być sprawne. Dotyczy to nawet tych teoretycznie wyeksploatowanych, ale wciąż pracujących maszyn, które wymagają częstych napraw. Z powodu minimalnych środków oraz licznych koniecznych do przeprowadzenia interwencji pracownicy działów utrzymania ruchu muszą działać zgodnie z opracowanymi strategiami działania. Stosowanie w takich warunkach konserwacji reaktywnej (reactive maintenance – RM) nie jest już do zaakceptowania. Naprawianie uszkodzonych maszyn jedna po drugiej nie stanowi efektywnego wykorzystania zasobów ludzkich, a jedynie frustruje personel techniczny i kierowniczy, a także klientów.
Pierwszy krok – zmiana nastawienia
Osiągnięcie poziomu konserwacji preskryptywnej (prescriptive maintenance – RxM), znajdującego się na szczycie modelu dojrzałości utrzymania ruchu, wymaga dokonania ewolucji procesów i technologii w zakładzie. Jednak w pierwszej kolejności musi nastąpić zmiana myślenia. To nowe nastawienie jest fundamentem, na którym będą opierać się zmiany, i musi ono pochodzić z samej góry – od kierownictwa zakładu, podobnie jak większość zmian w kulturze organizacyjnej firmy. Tylko kadra kierownicza najwyższego szczebla może ustanowić priorytety wykorzystania zasobów ludzkich oraz zarządzić, że zasoby sprzętowe mają wartość, która musi być chroniona.
Niezależnie od tego, czy jest to ramię robota wykonującego spawanie, autonomiczny wózek widłowy podążający według ustalonej trasy w magazynie, programowalna maszyna pakująca czy brama podnoszona w magazynie spedycyjnym – każdy z tych zasobów stanowi trybik w maszynie, którą jest całe przedsiębiorstwo. Niektóre z nich, takie jak generatory w elektrowniach, są krytyczne i nie wolno dopuścić do ich awarii.
Inne aktywa mogą mieć mniej kluczowe znaczenie, jednak nadal odgrywają rolę w operacjach realizowanych w zakładzie przemysłowym lub obsłudze klienta. Czynnikiem decydującym o wartości danego zasobu nie musi być ani jego wielkość, ani koszt wymiany. Jeden niepozornie wyglądający pasek w cenie 2 dolarów w systemie przenośnika taśmowego może w razie zerwania zatrzymać cały proces pakowania wyrobów, co uniemożliwi wysłanie na czas zamówionego przez klienta towaru i narazi na niebezpieczeństwo kontrakt o wartości miliona dolarów.
Podejście holistyczne. Firmy produkcyjne łatwo wpadają w nawyk eksploatowania maszyn do granic używalności, reagowania tylko na awarie i naprawiania wyłącznie uszkodzeń. Tymczasem dzisiaj niezbędne jest holistyczne podejście do utrzymania ruchu, kładące nacisk na konserwację preskryptywną i zapobieganie awariom. Wymaga ono myślenia długoterminowego, a nie koncentrowania się na kolejnej poważnej awarii, która musi być usunięta. Jednym ze sposobów przejścia na to nowe myślenie jest wdrożenie konserwacji preskryptywnej najpierw w jednym dziale firmy. Pozwoli to pracownikom tego działu zebrać dane, które zaświadczą o sukcesie tego podejścia i będą dowodem na to, że zapobieganie awariom jest bardziej opłacalne, niż ich usuwanie po wystąpieniu.
Ocena ryzyka. Kompleksowa ocena ryzyka pomaga zmienić nastawienie personelu do zmian. Może być przeprowadzana zarówno wewnętrznie, jak i przy pomocy firmy zewnętrznej. Uwzględnia ona wiele atrybutów i pomaga w nadaniu priorytetów zasobom sprzętowym na podstawie danych i faktów, a nie emocjonalnych opinii użytkowników. Wyniki są zwykle oparte na wpływie danego zasobu czy komponentu na terminową realizację zamówień klientów, zapewnienie ciągłości produkcji, bezpieczeństwo użytkownika, satysfakcję klientów, środowisko naturalne, zgodność z normami i przepisami oraz utrzymanie zysku na tym samym poziomie.
Ocena stanu technicznego zasobów. Dokonanie oceny obecnego stanu technicznego zasobów przypomina przeprowadzenie badań kontrolnych maszyn i urządzeń w zakładzie. Wstępne badania mogą wymagać znacznych środków, jednak kolejne, dokonywane regularnie, stają się dużo łatwiejsze i warte poświęconego czasu. Ocena stanu technicznego zasobu jest oparta na faktach, wykorzystuje standaryzowane definicje oraz obiektywne i spójne standardy.
Wsparcie ze strony technologii
Nowoczesne rozwiązania do zarządzania zasobami przedsiębiorstwa (enterprise asset management – EAM) pomagają inżynierom oraz pracownikom działów utrzymania ruchu ulepszać procesy zakładowe. Dzięki nim skuteczne zarządzanie zasobami można uczynić elementem ogólnej strategii przedsiębiorstwa.
Poniżej omawiamy korzyści wynikające z wdrożenia nowoczesnych rozwiązań.
1️⃣ Niezawodność.
Niezawodność realizowanych operacji może stać się wyróżnikiem firmy. Klienci zauważą, że ich zamówienia są realizowane zawsze na czas, zaś jakość produktów pozostaje tak samo wysoka.
2️⃣ Usprawnianie zadań.
Technologia pomaga w usprawnianiu i automatyzacji podstawowych zadań, takich jak harmonogramowanie prac konserwacyjnych oraz śledzenie zużywanych części i materiałów. Monitorowanie zużycia materiałów eksploatacyjnych (np. atramentu do drukarek), komponentów wymienialnych (np. filtrów) oraz zużywających się (np. pasków gumowych czy klocków hamulcowych) pozwala na utrzymywanie odpowiednich stanów magazynowych. Usprawnienia w tym procesie umożliwiają zaś personelowi skoncentrowanie się na poważniejszych kwestiach, np. analizie danych.
3️⃣ Planowanie przepływów finansowych.
Dzięki ocenie ryzyka i stanu technicznego zasobów personel kierowniczy może planować przyszłe potrzeby (np. dotyczące części zamiennych lub usług firm specjalistycznych czy wykonawców zewnętrznych) oraz obliczać koszty związane z ich realizacją. Łatwy dostęp do danych pozwala kierownictwu na podjęcie decyzji o wymianie maszyny na nową lub jej naprawie i dalszej eksploatacji, w zależności od kosztów przestojów związanych z tymi operacjami.
4️⃣ Predykcja.
Dzisiejsze innowacyjne rozwiązania business intelligence, wykorzystujące sztuczną inteligencję (artificial intelligence – AI), realizują funkcje predykcyjne. Wykorzystują one odpowiednie algorytmy oraz oprogramowanie do identyfikacji wzorców w punktach danych do przewidywania prawdopodobnych kolejnych wyników. Użytkownicy mogą badać scenariusze „co, jeśli” („what if”) i otrzymywać prognozy prawdopodobnych kosztów oraz wymagań.
5️⃣ Nadawanie priorytetów inwestycjom.
To spojrzenie na przyszłe potrzeby inwestycyjne może być zestawione z przewidywanymi cyklami obiegu finansowego, przy uwzględnieniu także prognoz zmieniającego się popytu na wyroby firmy. Personel kierowniczy może wówczas nadać priorytety głównym inwestycjom kapitałowym. W sytuacji gdy fundusze są ograniczone, może być wymagane planowanie rozwiązań tymczasowych oraz minimalnych środków zaradczych.
6️⃣ Wczesne ostrzeganie.
Menedżerowie będą mogli wykorzystać analitykę predykcyjną do wczesnego identyfikowania niektórych potencjalnych kluczowych problemów, a dzięki temu podjąć odpowiednie środki zaradcze, takie jak zapewnienie dostępności zapasów części zamiennych lub zakup sprzętu rezerwowego. Na przykład, gdy prognozowany jest koniec czasu eksploatacji generatora w elektrowni, należy zapewnić dostępność nowego, aby przełączenie nastąpiło bez przerw w dostawie energii.
Podsumowanie
Personel zakładów produkcyjnych stawia dziś czoła wielu wyzwaniom. Niektóre z nich obejmują utrzymywanie zasobów w ruchu, inne dotyczą strategii związanych z przepływami pieniężnymi oraz decyzjami odnośnie naprawy, modernizacji bądź wymiany maszyny na nową. Nowy sposób myślenia pomaga firmom zmienić podejście z reaktywnego na preskryptywne. Technologia zaś umożliwia menedżerom podejmowanie przemyślanych decyzji. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych rozwiązań kierownictwo firm produkcyjnych może zastosować holistyczne podejście do utrzymania ruchu oraz perspektywiczne zarządzanie zasobami.
Kevin Price – specjalista ds. marketingu rozwiązań EAM w firmie Infor.
