Przedstawiamy pięć najważniejszych wniosków z badania dotyczącego proaktywnych strategii konserwacji, przeprowadzonego wśród czytelników magazynu Inżynieria i Utrzymanie Ruchu.
1. Podstawowym wnioskiem płynącym z ankiety jest to, że znaczna część czynności konserwacyjnych wykonywanych w zakładach produkcyjnych, w których pracują ankietowani, ma na celu zapobieganie awariom, a nie radzenie sobie z ich skutkami, a więc opiera się na strategiach proaktywnych. 44,5% badanych wskazało, że jest to 20–50% wszystkich czynności konserwacyjnych, zaś w przypadku 11% zakładów – aż 80% czynności konserwacyjnych. W 89% badanych firm za konserwację proaktywną odpowiada personel wewnętrzny, zaś w 11% – firma outsourcingowa.
2. Ankietowani dostrzegają wiele korzyści płynących ze stosowania programu mającego zapobiegać awariom: zmniejszenie liczby i częstotliwości awarii (100% ankietowanych), wydłużenie czasu eksploatacji maszyn (100%), zwiększenie wydajności produkcji – redukcja strat (89%), zredukowanie liczby przestojów w pracy maszyn (78%) oraz zwiększenie dostępności maszyn i mocy przerobowych (78%). Na dalszych miejscach znalazły się: poprawienie ogólnej efektywności zakładu (67%), poprawa jakości produkcji (55,5%), zwiększenie bezpieczeństwa pracy w zakładzie dzięki możliwości odłączenia/naprawienia wadliwego sprzętu, zanim wystąpi zagrożenie (55,5%), wzrost konkurencyjności ze względu na redukcję kosztów (55,5%), możliwość planowania konserwacji maszyn według potrzeb (44,5%), możliwość określania harmonogramów napraw w dogodnym dla firmy czasie (44,5%), zmniejszenie kosztów związanych z zakupem części zamiennych (33%) i zmniejszenie obciążenia pracowników działu utrzymania ruchu (22%).
100% ankietowanych jako korzyści ze stosowania proaktywnych strategii konserwacji wymienia zmniejszenie ilości i częstotliwości awarii oraz wydłużenie czasu eksploatacji maszyn.
88% badanych zwraca uwagę, że największym wyzwaniem podczas transformacji kultury organizacji z reaktywnej na proaktywną jest konieczność dostosowania odpowiedniej strategii utrzymania ruchu do specyfiki przedsiębiorstwa.
89% pytanych jako główne czynności podejmowane w celu zapobiegania awariom wymienia badania, diagnozy i analizy oraz konserwacje i remonty.
3. Badani oprócz korzyści dostrzegają również negatywne skutki prowadzenia konserwacji proaktywnej, choć jest ich nieporównywalnie mniej niż zalet. Ankietowani wymienili przede wszystkim wzrost oczekiwań wobec pracowników utrzymania ruchu (78%), wspomnieli również o wzroście nakładów inwestycyjnych na wyposażenie diagnostyczne (33%), konieczności wycofania maszyn z produkcji w celu przeprowadzenia działań w ramach strategii proaktywnych (22%), zaniedbaniu innych ważnych bieżących działań spowodowanym skupianiem się na działaniach proaktywnych (22%) i wzroście nakładów na szkolenia pracowników (11%). 22% z nich nie dostrzega żadnych negatywnych skutków.
4. Zapytaliśmy również o największe wyzwania podczas transformacji kultury organizacji z reaktywnej na proaktywną. Wskazano tu konieczność dostosowania odpowiedniej strategii utrzymania ruchu do specyfiki przedsiębiorstwa (88%), zaplanowanie skutecznej współpracy pomiędzy działami utrzymania ruchu, produkcji i planowania (78%), znalezienie specjalistów o odpowiednich kwalifikacjach umożliwiających wykonywanie działań konserwacyjnych w ramach strategii proaktywnych (67%), dużą czaso- i pracochłonność wdrożenia tego typu strategii (56%), znalezienie równowagi pomiędzy konserwacją zapobiegawczą a konserwacją nadmierną (56%), analizę i prawidłowe zinterpretowanie danych z monitoringu (33%) oraz dobór odpowiednich systemów monitoringu i wyposażenia diagnostycznego (33%).
5. Odpowiedzi na pytanie o to, jakie konkretne działania podejmuje firma w ramach konserwacji proaktywnej, rozkładały się dość równomiernie: badania, diagnozy i analizy (89%), konserwacje i remonty (89%), okresowe przeglądy wyposażenia (77,5%), korzystanie z systemów CMMS (77%) oraz regularne i planowe wymiany części (66,5%).
