Kleje anaerobowe są jednoskładnikowymi produktami opartymi na metakrylanach.
Słowo „anaerobowy” w zasadzie odnosi się do drobnoustrojów żyjących w warunkach beztlenowych. Kleje i 
uszczelniacze anaerobowe nie zawierają organizmów żywych, jednakże pozostają w stanie ciekłym jedynie wówczas, gdy zapewni się im dostateczny kontakt z tlenem (także tym zawartym w powietrzu). Bez dostępu tlenu, w kontakcie z metalem stają się one aktywne i utwardzają się, tworząc twarde nierozpuszczalne tworzywa.
Dlatego też w butelce z klejem nie wolno zanurzać części metalowych, np. śrub zabrudzonych opiłkami pędzelków itp., gdyż może to spowodować utwardzenie kleju. Z tego samego powodu butelka z klejem nigdy nie jest całkowicie napełniona – zawsze powinna znajdować się w niej warstwa powietrza.
Kleje te występują w postaci płynnej. Do uszczelniania powierzchni płaskich i bardzo dużych gwintów stosuje się uszczelniacze anaerobowo-stykowe, które – w dużym uproszczeniu – są zagęszczonymi klejami. Są to materiały tiksotropowe, nieściekające, których konsystencja umożliwia stosowanie ich na powierzchniach pionowych.
Nowoczesne kleje anaerobowe cechują się wysoką reaktywnością, utwardzają się na wielu podłożach metalicznych, w tym na powłokach pasywnych, takich jak dwuchromian i fosforan cynku, kadm, stal kwasoodporna i aluminium oraz niektórych tworzywach sztucznych. Kleje te wytrzymują też długotrwałe działanie temperatur wyższych niż 150°C oraz wysokich naprężeń mechanicznych (np. ciśnienia ponad 1000 atmosfer).
Autor: Ewa Witczuk-Chmielewska, Paweł Nestorowicz
