Radosław Lenart, szef Biura Technologii OT firmy LOTOS Oil
Oleje hydrauliczne, tak jak pozostałe środki smarne, powinny być produkowane w możliwie najwyższej klasie czystości. Każdy rodzaj zanieczyszczeń oleju powoduje podczas eksploatacji uszkodzenia układów hydraulicznych. Dodatkowo dla olejów hydraulicznych
dostępne są dwie technologie wykonania: na bazie dodatków uszlachetniających cynkowych oraz bezcynkowych. Z definicji oleje bezcynkowe stosuje się w przypadku narażenia na zanieczyszczenie wilgocią czy wodą, gdyż dodatki cynkowe są podatne na hydrolizę prowadzącą do ich rozkładu. Dodatki cynkowe i bezcynkowe dodaje się do olejów hydraulicznych w celu ochrony przed zużyciem i uszkodzeniem elementów układu hydraulicznego.
W przemyśle najbardziej rozpowszechnione są mineralne oleje klasy L-HM (ISO) i HLP (DIN) oraz L-HV (ISO) i HVLP (DIN). Wynika to z warunków eksploatacji najczęściej występujących w przemyśle. Oleje klasy HV to oleje klasy HM z dodatkiem wiskozatora powodującego mniejszą zależność lepkości kinematycznej oleju od temperatury.
Reasumując, oleje klasy HV należy stosować w przypadku eksploatacji w zmiennych warunkach temperatur. Ułatwia to rozruch samego układu hydraulicznego (w niskich temperaturach) oraz zapobiega dużym spadkom lepkości kinematycznej w wyższych temperaturach. Oleje klasy HM są najbardziej popularną klasą jakościową oleju, przeznaczoną do wysilonych układów przeniesienia napędu i sterowania hydraulicznego.
Najbardziej powszechne klasy lepkości dla olejów hydraulicznych to VG: 32, 46 i 68, dla których wydawane są aprobaty.
