Środki smarne oparte na PAG (polialkilenoglikole) zarówno w przemyśle spożywczym, jak i pozostałych sektorach znalazły zastosowanie w szczególności w dwóch rodzajach zastosowań:
– smarowanie przekładni ślimakowych,
– smarowanie łańcuchów pracujących w bardzo wysokich temperaturach.
Spowodowane jest to głównie ich bardzo dobrymi parametrami, takimi jak wysoka odporność termiczna, przenoszenie wysokich obciążeń czy uzyskiwanie niższego współczynnika tarcia w porównaniu z pozostałymi środkami smarnymi. Warto wspomnieć, że środki smarne oparte na PAG to przede wszystkim oleje – przekładniowe czy do smarowania łańcuchów. Dość rzadko spotyka się smary oparte na oleju PAG.
Pomimo licznych zalet środki te mają również wady, stąd ich zastosowanie jest ograniczone. Do wad można zaliczyć to, że:
– są niemieszalne z pozostałymi bazami olejowymi (ewentualnie mieszalne w bardzo ograniczonym stopniu),
– należy stosować odpowiednie typy uszczelnień,
– mogą szkodliwie oddziaływać na niektóre typy powłok lakierniczych,
– są droższe niż pozostałe środki smarne.
Uzupełniając informacje, należałoby wspomnieć, że środki smarne, które są dopuszczone w kategorii H-1, to nie tylko cztery wymienione grupy – pominięta została chociażby baza PFPE (stosowana głównie przy produkcji smarów). Również w odniesieniu do klasyfikacji środków smarnych przez NSF, została pominięta przynajmniej jedna – 3H, która klasyfikuje środki do bezpośredniego (nie tylko incydentalnego) kontaktu z żywnością.
(z artykułu: Technologia PAG w środkach smarnych dla przemysłu spożywczego, kwiecień 2012 r.)
Autor: Zbigniew Skrzekowski, główny specjalista ds. produktów Fuchs Lubritech
